мане́ўр

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мане́ўр мане́ўры
Р. мане́ўру мане́ўраў
Д. мане́ўру мане́ўрам
В. мане́ўр мане́ўры
Т. мане́ўрам мане́ўрамі
М. мане́ўры мане́ўрах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мане́ўр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Перамяшчэнне баявых сіл з мэтай нанесці ўдар праціўніку.

Абходны м.

М. партызан.

2. перан. Прыём з мэтай ашукаць, перахітрыць каго-н.

Нескладаны м.

3. толькі мн. Тактычныя заняткі вялікай колькасці войск або флоту ва ўмовах, блізкіх да баявых.

Асеннія манеўры.

4. толькі мн. Перамяшчэнне вагонаў і паравозаў на чыгуначных пуцях пры састаўленні цягнікоў.

|| прым. манеўро́вы, -ая, -ае (да 4 знач.).

М. паравоз.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мане́ўр, -ру м.

1. прям., перен. манёвр;

спры́тны м. — ло́вкий манёвр;

2. только мн., воен., ж.-д. манёвры;

вайско́выя ~ры — вое́нные манёвры;

станцы́йныя ~ры — станцио́нные манёвры

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мане́ўр, ‑а, м.

1. Перамяшчэнне баявых сіл з мэтай нанесці ўдар праціўніку. Кавалерыйскі атрад Жаўны.. павінен зрабіць абходны манеўр і зайсці ў тыл немцам. Шамякін.

2. перан. Прыём з мэтай ашукаць, перахітрыць каго‑н. Таня зразумела нескладаны манеўр юнака: ён хацеў прабіцца без чаргі і заняць у вагоне месца на ўсю шумлівую кампанію. Даніленка.

3. толькі мн. (мане́ўры, ‑аў). Тэхнічныя заняткі вялікай колькасці войск або флоту ва ўмовах, блізкіх да баявых. — Ні дрэннае надвор’е, ні суровыя баявыя абставіны, — гаварыў камдыў, — не маглі зламаць волі і ўпартасці байцоў на манеўрах. Каваль.

4. толькі мн. (мане́ўры, ‑аў). Перамяшчэнне вагонаў і паравозаў на чыгуначных пуцях для састаўлення паяздоў.

[Фр. manoeuvre.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мане́ўр ’перамяшчэнне баявых сіл з мэтай нанесці ўдар праціўніку’ (ТСБМ). З польск. manewr, якое з франц. manoeuvre ’зручны ход’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

марш-мане́ўр

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. марш-мане́ўр марш-мане́ўры
Р. марш-мане́ўру марш-мане́ўраў
Д. марш-мане́ўру марш-мане́ўрам
В. марш-мане́ўр марш-мане́ўры
Т. марш-мане́ўрам марш-мане́ўрамі
М. марш-мане́ўры марш-мане́ўрах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

марш-мане́ўр, -ру м., воен. марш-манёвр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

контрмане́ўр, -у, мн. -ы, -аў, м.

Сустрэчны манеўр, манеўр у адказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адступа́льны, -ая, -ае.

Які носіць характар адступлення, звязаны з адступленнем.

А. манеўр.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

манёвр в разн. знач. мане́ўр, -ру м.;

вое́нные манёвры вайско́выя мане́ўры;

ло́вкий манёвр спры́тны мане́ўр;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)