мандры́л
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мандры́л |
мандры́лы |
| Р. |
мандры́ла |
мандры́лаў |
| Д. |
мандры́лу |
мандры́лам |
| В. |
мандры́ла |
мандры́лаў |
| Т. |
мандры́лам |
мандры́ламі |
| М. |
мандры́ле |
мандры́лах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
сабакагало́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае галаву, падобную на сабачую.
2. у знач. наз. сабакагало́выя, ‑ых. Агульная назва буйных наземных малп падсямейства мартышкавых, у якіх галава падобна на сабачую. Мандрылы і павіяны адносяцца да сабакагаловых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)