мандата́рый

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мандата́рый мандата́рыі
Р. мандата́рыя мандата́рыяў
Д. мандата́рыю мандата́рыям
В. мандата́рый мандата́рыі
Т. мандата́рыем мандата́рыямі
М. мандата́рыі мандата́рыях

Крыніцы: krapivabr2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мандата́рый

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мандата́рый мандаі́тарыі
Р. мандані́тарыя мандаі́тарыяў
Д. мандані́тарыю мандаі́тарыям
В. мандані́тарыя мандаі́тарыяў
Т. мандаі́тарыем мандані́тарыямі
М. мандаі́тарыі мандаі́тарыях

Крыніцы: krapivabr2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мандата́рый м., юр., полит. мандата́рий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мандата́рый, ‑я, м.

Спец.

1. Асоба, якая атрымала даручэннае, мандат ад манданта.

2. Капіталістычная дзяржава, якая атрымала мандат на кіраванне калоніяй, якая валодае мандатам.

[Лац. mandatarius — які атрымаў даручэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мандата́рий юр., полит. мандата́рый, -рыя м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)