манацы́ты, -таў (ед. манацы́т м.) моноци́ты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

манацы́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. манацы́т манацы́ты
Р. манацы́та манацы́таў
Д. манацы́ту манацы́там
В. манацы́т манацы́ты
Т. манацы́там манацы́тамі
М. манацы́це манацы́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

моноци́ты мин., физиол. манацы́ты, -таў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)