манарэ́йка, -і, ДМ -рэ́йцы, мн. -і, -рэ́ек, ж. (спец.).

Падвесны аднарэйкавы чыгуначны пуць.

|| прым. манарэ́йкавы, -ая, -ае.

Манарэйкавая дарога.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

манарэ́йка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. манарэ́йка манарэ́йкі
Р. манарэ́йкі манарэ́ек
Д. манарэ́йцы манарэ́йкам
В. манарэ́йку манарэ́йкі
Т. манарэ́йкай
манарэ́йкаю		 манарэ́йкамі
М. манарэ́йцы манарэ́йках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

манарэ́йка ж., ж.-д. моноре́льс м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

моноре́льс м., ж.-д. манарэ́йка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)