манархі́сцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
манархі́сцкі |
манархі́сцкая |
манархі́сцкае |
манархі́сцкія |
| Р. |
манархі́сцкага |
манархі́сцкай
манархі́сцкае |
манархі́сцкага |
манархі́сцкіх |
| Д. |
манархі́сцкаму |
манархі́сцкай |
манархі́сцкаму |
манархі́сцкім |
| В. |
манархі́сцкі (неадуш.)
манархі́сцкага (адуш.) |
манархі́сцкую |
манархі́сцкае |
манархі́сцкія (неадуш.)
манархі́сцкіх (адуш.) |
| Т. |
манархі́сцкім |
манархі́сцкай
манархі́сцкаю |
манархі́сцкім |
манархі́сцкімі |
| М. |
манархі́сцкім |
манархі́сцкай |
манархі́сцкім |
манархі́сцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
манархі́сцкі монархи́стский;
м. загаво́р — монархи́стский за́говор
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
манархі́сцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да манархіста. Манархісцкая змова.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
манархі́зм, -у, м.
Палітычны кірунак, які прызнае манархію адзінай формай дзяржаўнай улады.
|| прым. манархі́сцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
манархі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.
Прыхільнік манархізму.
|| ж. манархі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
|| прым. манархі́сцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
монархи́стский манархі́сцкі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
манархі́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да манархіі. Манархічная ўлада.
2. Тое, што і манархісцкі. Манархічныя арганізацыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)