манархі́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. манархі́стка манархі́сткі
Р. манархі́сткі манархі́стак
Д. манархі́стцы манархі́сткам
В. манархі́стку манархі́стак
Т. манархі́сткай
манархі́сткаю		 манархі́сткамі
М. манархі́стцы манархі́стках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

манархі́стка ж. монархи́стка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

манархі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да манархіст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манархі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Прыхільнік манархізму.

|| ж. манархі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. манархі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

монархи́стка манархі́стка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)