манапла́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Самалёт, які мае адну пару крылаў, размешчаных у адной плоскасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

манапла́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. манапла́н манапла́ны
Р. манапла́на манапла́наў
Д. манапла́ну манапла́нам
В. манапла́н манапла́ны
Т. манапла́нам манапла́намі
М. манапла́не манапла́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

манапла́н м. монопла́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

манапла́н, ‑а, м.

Самалёт з адной парай крыл, размешчаных у адной плоскасці.

[Ад грэч. mónos — адзін і лац. planum — плоскасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

монопла́н манапла́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мана... (гл. мона...).

Першая састаўная частка складаных слоў, ужыв. замест «мона...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напр.: манафтонг, манаграфія, манаплан.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парасо́ль, ‑я, м.

Спец. Самалёт-манаплан з крылом, устаноўленым над корпусам.

[Фр. parasol, ад лац. paro — адбіваю і sol — сонца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мана... (гл. мона...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «мона...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: маналітны, манаплан, манаграфія.

[Ад грэч. mónos — адзін, адзіны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)