манама́нка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
манама́нка |
манама́нкі |
| Р. |
манама́нкі |
манама́нак |
| Д. |
манама́нцы |
манама́нкам |
| В. |
манама́нку |
манама́нак |
| Т. |
манама́нкай
манама́нкаю |
манама́нкамі |
| М. |
манама́нцы |
манама́нках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
манама́нка ж., мед. монома́нка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
манама́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Жан. да манаман.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
монома́нка манама́нка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)