маналі́тны, -ая, -ае.

1. гл. маналіт.

2. перан. Моцна згуртаваны, з’яднаны.

Маналітная армія.

|| наз. маналі́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маналі́тны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. маналі́тны маналі́тная маналі́тнае маналі́тныя
Р. маналі́тнага маналі́тнай
маналі́тнае		 маналі́тнага маналі́тных
Д. маналі́тнаму маналі́тнай маналі́тнаму маналі́тным
В. маналі́тны (неадуш.)
маналі́тнага (адуш.)		 маналі́тную маналі́тнае маналі́тныя (неадуш.)
маналі́тных (адуш.)
Т. маналі́тным маналі́тнай
маналі́тнаю		 маналі́тным маналі́тнымі
М. маналі́тным маналі́тнай маналі́тным маналі́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

маналі́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. маналі́тны маналі́тная маналі́тнае маналі́тныя
Р. маналі́тнага маналі́тнай
маналі́тнае		 маналі́тнага маналі́тных
Д. маналі́тнаму маналі́тнай маналі́тнаму маналі́тным
В. маналі́тны (неадуш.)
маналі́тнага (адуш.)		 маналі́тную маналі́тнае маналі́тныя (неадуш.)
маналі́тных (адуш.)
Т. маналі́тным маналі́тнай
маналі́тнаю		 маналі́тным маналі́тнымі
М. маналі́тным маналі́тнай маналі́тным маналі́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

маналі́тны прям., перен. моноли́тный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маналі́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які з’яўляецца маналітам. Маналітная парода.

2. перан. Моцна згуртаваны. Гэта была маналітная армія старых і юных, спалучэнне пачынальнікаў і завяршальнікаў адной вялікай ідэі, ідэі Леніна. Мікуліч. // Цэласны, з’яднаны. Літаратура сацыялістычнага рэалізму — маналітная па ідэйнай накіраванасці, па ідэалу. Адамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маналі́т, -у, М -ліце, мн. -ы, -аў, м.

1. Суцэльная каменная глыба, а таксама прадмет, высечаны з яе.

2. Кавалак глебы з непарушаным структурным складам, які паказвае будову глебы ў вертыкальным разрэзе (спец.).

|| прым. маналі́тны, -ая, -ае.

Маналітная калона.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

збо́рна-маналі́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. збо́рна-маналі́тны збо́рна-маналі́тная збо́рна-маналі́тнае збо́рна-маналі́тныя
Р. збо́рна-маналі́тнага збо́рна-маналі́тнай
збо́рна-маналі́тнае		 збо́рна-маналі́тнага збо́рна-маналі́тных
Д. збо́рна-маналі́тнаму збо́рна-маналі́тнай збо́рна-маналі́тнаму збо́рна-маналі́тным
В. збо́рна-маналі́тны (неадуш.)
збо́рна-маналі́тнага (адуш.)		 збо́рна-маналі́тную збо́рна-маналі́тнае збо́рна-маналі́тныя (неадуш.)
збо́рна-маналі́тных (адуш.)
Т. збо́рна-маналі́тным збо́рна-маналі́тнай
збо́рна-маналі́тнаю		 збо́рна-маналі́тным збо́рна-маналі́тнымі
М. збо́рна-маналі́тным збо́рна-маналі́тнай збо́рна-маналі́тным збо́рна-маналі́тных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

моноли́тный маналі́тны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мана... (гл. мона...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «мона...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: маналітны, манаплан, манаграфія.

[Ад грэч. mónos — адзін, адзіны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)