мана́да
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мана́да |
мана́ды |
| Р. |
мана́ды |
мана́д |
| Д. |
мана́дзе |
мана́дам |
| В. |
мана́ду |
мана́ды |
| Т. |
мана́дай
мана́даю |
мана́дамі |
| М. |
мана́дзе |
мана́дах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
мана́да ж., филос. мона́да
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мона́да филос., ист. мана́да, -ды ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)