манага́мны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. манага́мны манага́мная манага́мнае манага́мныя
Р. манага́мнага манага́мнай
манага́мнае		 манага́мнага манага́мных
Д. манага́мнаму манага́мнай манага́мнаму манага́мным
В. манага́мны (неадуш.)
манага́мнага (адуш.)		 манага́мную манага́мнае манага́мныя (неадуш.)
манага́мных (адуш.)
Т. манага́мным манага́мнай
манага́мнаю		 манага́мным манага́мнымі
М. манага́мным манага́мнай манага́мным манага́мных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

манага́мны монога́мный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

манага́мны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да манагаміі. Манагамны шлюб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манага́мія, -і, ж. (спец.).

Форма шлюбу, пры якой адзін мужчына можа ўтвараць сям’ю толькі з адной жанчынай; аднашлюбнасць.

|| прым. манага́мны, -ая, -ае і манагамі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

монога́мный манага́мны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

манагамі́чны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і манагамны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)