ма́мчын

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ма́мчын ма́мчына ма́мчына ма́мчыны
Р. ма́мчынага ма́мчынай
ма́мчынае		 ма́мчынага ма́мчыных
Д. ма́мчынаму ма́мчынай ма́мчынаму ма́мчыным
В. ма́мчын (неадуш.)
ма́мчынага (адуш.)		 ма́мчыну ма́мчына ма́мчыны (неадуш.)
ма́мчыных (адуш.)
Т. ма́мчыным ма́мчынай
ма́мчынаю		 ма́мчыным ма́мчынымі
М. ма́мчыным ма́мчынай ма́мчыным ма́мчыных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ма́мчын

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ма́мчын ма́мчына ма́мчына ма́мчыны
Р. ма́мчынага ма́мчынай
ма́мчынае		 ма́мчынага ма́мчыных
Д. ма́мчынаму ма́мчынай ма́мчынаму ма́мчыным
В. ма́мчын (неадуш.)
ма́мчынага (адуш.)		 ма́мчыну ма́мчына ма́мчыны (неадуш.)
ма́мчыных (адуш.)
Т. ма́мчыным ма́мчынай
ма́мчынаю		 ма́мчыным ма́мчынымі
М. ма́мчыным ма́мчынай ма́мчыным ма́мчыных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ма́мчын ма́менькин;

м. сыно́к — ирон. ма́менькин сыно́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ма́мчын, ‑а.

Разм. Які належыць мамцы. Мамчына хустка.

•••

Мамчын сынок гл. сынок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж.

1. гл. мама.

2. Жанчына, якая корміць грудзьмі чужое дзіця.

|| прым. ма́мчын, -а (разм.).

Мамчына хустка.

◊

Мамчын сынок (іран.) — распешчаны хлапчук, малады чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ма́менькин / ма́менькин сыно́к ирон. ма́мчын сыно́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ма́тушкин ма́церын;

◊

ма́тушкин сыно́к ма́мчын сыно́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сыно́к, -нка́ м., уменьш.-ласк. сыно́к, сыни́шка;

◊ ма́мчын с. — ирон. ма́менькин сыно́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сыно́к уменьш.-ласк. сыно́к, -нка́ м., сыну́ля, -лі м.;

◊

ма́менькин сыно́к ма́мчын сыно́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сыно́к, ‑нка, м.

1. Памянш.-ласк. да сын (у 1 знач.). Прыйшла ў каморку, а з калыскі сынок ёй [Марыне] голас падае. Колас. Знаю я: сынок мой скончыць школу, Толькі б быў на свеце мірны час. Смагаровіч.

2. Зніж. да сын (у 1, 4 знач.). [Сегень:] — А я ж думаў, што сынок гэты .. [Нахлябіча] немаведама куды адгэтуль выкруціўся. Чорны. Бацькі .. [Лаўрука] доўга адстойвалі ў кухні, пакуль сынок з’явіўся к ім. Бядуля.

3. Ласкавы зварот старога або дарослага чалавека да маладога чалавека, юнака, хлопчыка. — Сынкі мае вы! — урачыста звярнуўся дзед наш да гасцей. Колас.

•••

Мамчын сынок — а) сын, вельмі падобны на маці; б) (іран.) збалаваны, распешчаны хлапчук, малады чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)