ма́льчик
1. хло́пчык, -ка м.;
2. (малолетний работник, ученик) уст. хлапчу́к, -ка́ м., ву́чань, -чня м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хло́пчык м. ма́льчик;
◊ х. з но́гцік — ма́льчик с па́льчик
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Мальчу́к ’хлапчук’ (бешан., Нар. сл.; ушац., Пан. дыс.), рус. кубан. ма́льчук ’мальчик’. Усходнеславянскае. Утворана ад ма́лец (гл.) пры дапамозе суфікса ‑ук.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
но́гцік м., уменьш. ногото́к;
◊ хло́пчык з н. — ма́льчик с па́льчик
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ма́льчык ’хлопчык’ (лудз., Сл. ПЗБ; ушац., Пан. дыс.), малчык (Растарг.), мальчы́шка ’хлапчук, хлопчык’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ, Бяльк.), мальчы́шачка ’тс’ (Растарг.). З рус. мальчик, мальчишка. Параўн., аднак, ст.-серб.-харв. malьcikъ ’тс’ (у Дзечанскай дароўнай грамаце).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
па́льчик уменьш.-ласк. па́льчык, -ка м.;
◊
ма́льчик с па́льчик хло́пчык з но́гцік;
па́льчики обли́жешь па́льчыкі аблі́жаш.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пайII нескл., детск. ца́ца, -цы м. и ж.;
пай-де́вочка ца́ца-дзяўчы́нка, ца́ца;
пай-ма́льчик ца́ца-хло́пчык, ца́ца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Мальчэк ’слупок у калаўроце, які служыць для падтрымання рагаткі’ (барыс., Шатал.). Рус. ёнаўск. (ЛітССР) ма́льчик ’прыстасаванне, у якое ўстаўляецца шпулька з пражай пры перамотванні’, кубан. ’драўляны стрыжань, злучаны з верацяном (у млыне)’. У выніку семантычнага пераносу паводле падабенства ад ма́льчык ’хлопчык’. Параўн. аналагічны перанос лексемы дзед ’апорны слуп у гаспадарчым будынку’, ’лучнік, светач’, ’прыстасаванне для трапання льну’, ’прыстасаванне, у якое ўстаўлялі матавіла’ (Сл. ПЗБ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
раздурэ́ць сов., разг.
1. избалова́ться, разбалова́ться;
хло́пчык зусі́м ~рэ́ў — ма́льчик совсе́м избалова́лся (разбалова́лся);
2. (испортиться) разврати́ться, распусти́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыляце́ць сов.
1. прилете́ть;
2. разг. (бегом) прилете́ть, примча́ться, принести́сь, прибежа́ть;
хло́пчык ~це́ў даха́ты — ма́льчик прилете́л (примча́лся) домо́й
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)