малда́ўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. малда́ўскі малда́ўская малда́ўскае малда́ўскія
Р. малда́ўскага малда́ўскай
малда́ўскае		 малда́ўскага малда́ўскіх
Д. малда́ўскаму малда́ўскай малда́ўскаму малда́ўскім
В. малда́ўскі (неадуш.)
малда́ўскага (адуш.)		 малда́ўскую малда́ўскае малда́ўскія (неадуш.)
малда́ўскіх (адуш.)
Т. малда́ўскім малда́ўскай
малда́ўскаю		 малда́ўскім малда́ўскімі
М. малда́ўскім малда́ўскай малда́ўскім малда́ўскіх

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

малда́ўскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Малдавіі, малдаван. Малдаўскі народ. Малдаўская мова. Малдаўскі каньяк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

румы́на-малда́ўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. румы́на-малда́ўскі румы́на-малда́ўская румы́на-малда́ўскае румы́на-малда́ўскія
Р. румы́на-малда́ўскага румы́на-малда́ўскай
румы́на-малда́ўскае		 румы́на-малда́ўскага румы́на-малда́ўскіх
Д. румы́на-малда́ўскаму румы́на-малда́ўскай румы́на-малда́ўскаму румы́на-малда́ўскім
В. румы́на-малда́ўскі (неадуш.)
румы́на-малда́ўскага (адуш.)		 румы́на-малда́ўскую румы́на-малда́ўскае румы́на-малда́ўскія (неадуш.)
румы́на-малда́ўскіх (адуш.)
Т. румы́на-малда́ўскім румы́на-малда́ўскай
румы́на-малда́ўскаю		 румы́на-малда́ўскім румы́на-малда́ўскімі
М. румы́на-малда́ўскім румы́на-малда́ўскай румы́на-малда́ўскім румы́на-малда́ўскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

молда́вский малда́ўскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жок, ‑а, м.

Малдаўскі народны танец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малдавяня́ска, ‑і, ДМ ‑нясцы, ж.

Малдаўскі народны танец. // Музыка гэтага танца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Арба́ 1 (БРС). Рус. арба́, араба́, укр. гарба́, рэдка арба́ ’павозка’, араба́, гараба́ ’цыганскі, малдаўскі ці татарскі воз’, польск. arba, чэш. arba (экзатызмы). Заходнеславянскія формы запазычаны праз рускую мову. Крыніца рускага слова, напэўна, татарская (Дзмітрыеў, Строй, 521); экзатычнае значэнне ўказвае на крымска-татарскую і азербайджанскую магчымыя крыніцы запазычання слова. Параўн. Фасмер, 1, 83; Шанскі, 1, А, 135. Гараеў, 5, слушна звярнуў увагу і на наяўнасць слова не толькі ў цюркскіх, але і ў іншых каўказскіх мовах, напрыклад у асецінкай, што садзейнічала пранікненню слова ў рускую мову. Бел. арба мае цюркскую крыніцу, але не без падстаў Крукоўскі (Уплыў, 74) адзначаў ролю рускай мовы ў перадачы слова да беларускай.

А́рба 2 ’старажытнай прылада’ (Касп.). Параўн. арфа 2 ’веялка’ (гл.). Субстытуцыя б — ф цераз п (арпа); нельга выключыць, што бел. арба < літ. дыял. árba ’арфа (веялка)’ (LKŽ), хаця літоўская форма зарэгістравана на паўночным захадзе.

Арба́ 3. Назоўнік ад дзеяслова араць (з суф. -ба).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)