малаці́лка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
малаці́лка |
малаці́лкі |
| Р. |
малаці́лкі |
малаці́лак |
| Д. |
малаці́лцы |
малаці́лкам |
| В. |
малаці́лку |
малаці́лкі |
| Т. |
малаці́лкай
малаці́лкаю |
малаці́лкамі |
| М. |
малаці́лцы |
малаці́лках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Малаці́лка, мылаці́лка ’малатарня’ (Чуд., ТС, Бяльк.). Пранікла з рус. моўнай тэрыторыі, дзе молотилка мае і інш. значэнні: ’цэп’, ’ручка цэпа’, ’біла цэпа’, ’прыстасаванне (выдзеўбаны ствол дрэва) для малацьбы’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)