мала́йка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мала́йка мала́йкі
Р. мала́йкі мала́ек
Д. мала́йцы мала́йкам
В. мала́йку мала́ек
Т. мала́йкай
мала́йкаю		 мала́йкамі
М. мала́йцы мала́йках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мала́йка мала́йка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мала́йка,

гл. малайцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мала́йцы, -аў, адз. -ла́ец, -ла́йца, м.

Група народнасцей і плямён, якія жывуць на астравах Малайскага архіпелага.

|| ж. мала́йка, -і, ДМ -ла́йцы, мн. -і, -ла́ек.

|| прым. мала́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

малайцы́, ‑аў; адз. малаец, ‑лайца, м.; малайка, ‑і, ДМ ‑лайцы; мн. малайкі, ‑лаек; ж.

Народнасці і плямёны, якія жывуць у Інданезіі, Малайскай Федэрацыі, Тайландзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)