малаві́йка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
малаві́йка |
малаві́йкі |
| Р. |
малаві́йкі |
малаві́ек |
| Д. |
малаві́йцы |
малаві́йкам |
| В. |
малаві́йку |
малаві́ек |
| Т. |
малаві́йкай
малаві́йкаю |
малаві́йкамі |
| М. |
малаві́йцы |
малаві́йках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
малави́йка малаві́йка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мала́ві, нескл.; адз. малавіец, ‑війца, м.; малавійка, ‑і, ДМ ‑війцы; мн. малавійкі, ‑віек; ж.
Народ, які жыве ў рэспубліках Малаві, Мазамбіку і Замбіі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)