малаві́ец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. малаві́ец малаві́йцы
Р. малаві́йца малаві́йцаў
Д. малаві́йцу малаві́йцам
В. малаві́йца малаві́йцаў
Т. малаві́йцам малаві́йцамі
М. малаві́йцу малаві́йцах

Крыніцы: nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

малаві́ец,

гл. малаві.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малави́ец малаві́ец, -ві́йца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мала́ві, нескл.; адз. малавіец, ‑війца, м.; малавійка, ‑і, ДМ ‑війцы; мн. малавійкі, ‑віек; ж.

Народ, які жыве ў рэспубліках Малаві, Мазамбіку і Замбіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)