малаве́р’е

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. малаве́р’е
Р. малаве́р’я
Д. малаве́р’ю
В. малаве́р’е
Т. малаве́р’ем
М. малаве́р’і

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

малаве́р’е ср. малове́рие

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

малаве́р’е, ‑я, н.

Недахоп веры ў што‑н., упэўненасці ў чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малаве́рны, -ая, -ае.

Які недастаткова верыць у каго-, што-н.

|| наз. малаве́р’е, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

малове́рие малаве́р’е, -р’я ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)