малаве́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. малаве́рка малаве́ркі
Р. малаве́ркі малаве́рак
Д. малаве́рцы малаве́ркам
В. малаве́рку малаве́рак
Т. малаве́ркай
малаве́ркаю		 малаве́ркамі
М. малаве́рцы малаве́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

малаве́рка ж., разг. малове́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

малаве́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жан. да малавер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малаве́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто мала верыць у што-н.

|| ж. малаве́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

малове́рка малаве́рка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)