малаве́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто мала верыць у што-н.

|| ж. малаве́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

малаве́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. малаве́р малаве́ры
Р. малаве́ра малаве́раў
Д. малаве́ру малаве́рам
В. малаве́ра малаве́раў
Т. малаве́рам малаве́рамі
М. малаве́ру малаве́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

малаве́р м. малове́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

малаве́р, ‑а, м.

Той, хто мала верыць у што‑н. [Яраш:] — Ага, ляцяць! Вяртаюцца. А што я вам казаў? Малаверы! Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малавер, скептык, песіміст; ныцік (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

малове́р малаве́р, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

малаве́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жан. да малавер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)