макша́нін
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
макша́нін |
макша́не |
| Р. |
макша́ніна |
макша́н |
| Д. |
макша́ніну |
макша́нам |
| В. |
макша́ніна |
макша́н |
| Т. |
макша́нінам |
макша́намі |
| М. |
макша́ніне |
макша́нах |
Крыніцы:
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
макша́не, ‑шан; адз. макшанін, ‑а, м.; макшанка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. макшанкі, ‑нак; ж.
Тое, што і мокша.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)