макша́нка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
макша́нка |
макша́нкі |
| Р. |
макша́нкі |
макша́нак |
| Д. |
макша́нцы |
макша́нкам |
| В. |
макша́нку |
макша́нак |
| Т. |
макша́нкай
макша́нкаю |
макша́нкамі |
| М. |
макша́нцы |
макша́нках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
макша́не, ‑шан; адз. макшанін, ‑а, м.; макшанка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. макшанкі, ‑нак; ж.
Тое, што і мокша.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)