макша́не, ‑шан; адз. макшанін, ‑а, м.; макшанка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. макшанкі, ‑нак; ж.

Тое, што і мокша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

макша́нін,

гл. макшане.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

макша́нка,

гл. макшане.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

макша́нін

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. макша́нін макша́не
Р. макша́ніна макша́н
Д. макша́ніну макша́нам
В. макша́ніна макша́н
Т. макша́нінам макша́намі
М. макша́ніне макша́нах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)