максіма́льны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
максіма́льны |
максіма́льная |
максіма́льнае |
максіма́льныя |
| Р. |
максіма́льнага |
максіма́льнай
максіма́льнае |
максіма́льнага |
максіма́льных |
| Д. |
максіма́льнаму |
максіма́льнай |
максіма́льнаму |
максіма́льным |
| В. |
максіма́льны (неадуш.)
максіма́льнага (адуш.) |
максіма́льную |
максіма́льнае |
максіма́льныя (неадуш.)
максіма́льных (адуш.) |
| Т. |
максіма́льным |
максіма́льнай
максіма́льнаю |
максіма́льным |
максіма́льнымі |
| М. |
максіма́льным |
максіма́льнай |
максіма́льным |
максіма́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
максіма́льны, ‑ая, ‑ае.
Самы большы сярод іншых, найбольшы; проціл. мінімальны. Максімальная колькасць. Максімальная глыбіня. Максімальнае напружанне. □ [Лётчык] пайшоў на поўдзень па простай лініі на максімальнай хуткасці. Алешка.
[Ад лац. maximus — найбольшы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дэантало́гія, ‑і, ж.
1. Прафесіянальная этыка медыцынскіх работнікаў, прынцыпы іх паводзін, накіраваныя на максімальнае павышэнне карыснасці лячэння.
2. Раздзел этыкі, у якім разглядаюцца праблемы абавязку і абавязковага.
[Ад грэч. déon, déontos — патрэбнае, належнае і logos — вучэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)