макрэ́дзь

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. макрэ́дзь
Р. макрэ́дзі
Д. макрэ́дзі
В. макрэ́дзь
Т. макрэ́ддзю
М. макрэ́дзі

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

макрэ́дзь, ‑і, ж.

Разм. Тое, што і макрата. Ужо стаялі на дварэ халодныя восеньскія дні, з дажджамі, з макрэддзю. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Макрэдзь ’макрата’ (ТС) утворана ад мокры (гл.) і суф. ‑эдзь < прасл. ‑ědъ (Слаўскі, SP, 1, 64).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мокрота́ разг.

1. (свойство, состояние мокрого) макрата́, -ты́ ж.; макрэ́дзь, -дзі (влажность) вільго́тнасць, -ці ж.;

2. (о дожде, о мокром снеге) макрата́, -ты́ ж., макрэ́ча, -чы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

непагадзь, непагода, нягода; слата, хлюпота, хлюпа, хліпата, макрэдзь (разм.); зала (абл.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)