Ма́каўня

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Ма́каўня
Р. Ма́каўні
Д. Ма́каўні
В. Ма́каўню
Т. Ма́каўняй
Ма́каўняю
М. Ма́каўні

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Макаўні́ца 1 ’галоўка маку’, ’макацёр’ (Мат. Гом.). Утворана ад прыметніка макавы. (Аб суфіксе ‑ьn‑ica гл. Слаўскі, SP, 1, 98) або ад makovnʼa ’тс’, параўн. стол. макаўня́ ’галава’ (Сл. Брэс.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)