мелады́чнасць, ‑і,
Уласцівасць меладычнага; мілагучнасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мелады́чнасць, ‑і,
Уласцівасць меладычнага; мілагучнасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
смяшлі́васць, ‑і,
Уласцівасць смяшлівага; схільнасць да смеху з любой прычыны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мэтаімклі́вы, ‑ая, ‑ае.
Які імкнецца да пэўнай мэты.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
імправіза́тар, ‑а,
Той, хто імправізуе, мае здольнасць імправізаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бязгрэ́шнасць, ‑і,
Уласцівасць бязгрэшнага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фантасмагары́чны, ‑ая, ‑ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
распада́цца, ‑аецца;
1.
2. Падзяляцца на састаўныя часткі; складацца з асобных частак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аб’ектыві́сцкі, ‑ая, ‑ае.
Звязаны з аб’ектывізмам (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раска́зчык, ‑а,
Той, хто расказвае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гекза́метр, ‑а,
Шасцістопны дактылічны вершаваны размер з пастаяннай цэзурай, які склаўся ў антычнай паэзіі.
[Грэч. hexámetron ад héx — шэсць і métron — мера.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)