майстэ́рня

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. майстэ́рня майстэ́рні
Р. майстэ́рні майстэ́рань
майстэ́рняў
Д. майстэ́рні майстэ́рням
В. майстэ́рню майстэ́рні
Т. майстэ́рняй
майстэ́рняю		 майстэ́рнямі
М. майстэ́рні майстэ́рнях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паднача́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., каго-што.

Зрабіць падуладным, падпарадкаваць.

П. майстэрні трэсту.

|| незак. паднача́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. паднача́ленне, -я, н. і паднача́льванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

автомоби́ль-мастерска́я аўтамабі́ль-майстэ́рня, род. аўтамабі́ля-майстэ́рні ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гара́жны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гаража. Гаражныя майстэрні. Гаражнае абсталяванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паравозарамо́нтны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рамонту паравозаў. Паравозарамонтны завод. Паравозарамонтныя майстэрні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўтарамо́нтны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рамонту аўтамабіляў, прызначаны для яго. Аўтарамонтныя майстэрні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суднарамо́нтны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рамонту суднаў; прызначаны для рамонту суднаў. Суднарамонтныя майстэрні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакарпе́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Карпець некаторы час. Пакарпеў у майстэрні [над радыёпрыёмнікам], і Мінск у навушніках пачуў. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вырабны́, ‑ая, ‑ое.

Спец. Які прызначаны ці служыць для вырабу дробных рэчаў. Вырабныя матэрыялы. // Звязаны з вытворчасцю дробных рэчаў. Вырабныя майстэрні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папо́ўніцца, ‑ніцца; зак.

Стаць больш поўным ад дабаўлення чаго‑н.; павялічыцца. Неўзабаве атрад напоўніўся новымі байцамі. Залескі. Вучэбныя майстэрні папоўніліся новым абсталяваннем. «Весці».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)