майстро́ўскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
майстро́ўскі |
майстро́ўская |
майстро́ўскае |
майстро́ўскія |
| Р. |
майстро́ўскага |
майстро́ўскай
майстро́ўскае |
майстро́ўскага |
майстро́ўскіх |
| Д. |
майстро́ўскаму |
майстро́ўскай |
майстро́ўскаму |
майстро́ўскім |
| В. |
майстро́ўскі (неадуш.)
майстро́ўскага (адуш.) |
майстро́ўскую |
майстро́ўскае |
майстро́ўскія (неадуш.)
майстро́ўскіх (адуш.) |
| Т. |
майстро́ўскім |
майстро́ўскай
майстро́ўскаю |
майстро́ўскім |
майстро́ўскімі |
| М. |
майстро́ўскім |
майстро́ўскай |
майстро́ўскім |
майстро́ўскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
майстро́ўскі: ~кія прыла́ды принадле́жности ма́стера
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
майстро́ўскі, ‑ая, ‑ае.
Які належыць майстру. Майстроўскія прылады.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ма́йстар, -тра, мн. -тры́, -тро́ў, м.
1. Спецыяліст у якім-н. рамястве, у якой-н. галіне вытворчасці.
М. па абутку.
Выдатны м.
2. Кіраўнік асобнага ўчастка вытворчасці, цэха.
Зменны м.
3. Чалавек, які дасягнуў высокага майстэрства ў сваёй справе.
М. жывапісу.
4. Званне, якое прысвойваецца выдатным спартсменам, а таксама асоба, якая мае такое званне.
М. спорту.
5. на што і з інф. Аб лоўкім, здатным да чаго-н. чалавеку (разм.).
М. на розныя штукі.
|| ж. майстры́ха, -і, ДМ -ры́се, мн. -і, -ры́х (да 1 і 5 знач.).
|| прым. майстро́ўскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ма́стерскийI майстро́ўскі, ма́йстраў.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)