Мазу́ркі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Мазу́ркі
Р. Мазу́рак
Мазу́ркаў
Д. Мазу́ркам
В. Мазу́ркі
Т. Мазу́ркамі
М. Мазу́рках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мазу́рка

‘танец; музычны твор’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мазу́рка мазу́ркі
Р. мазу́ркі мазу́рак
Д. мазу́рцы мазу́ркам
В. мазу́рку мазу́ркі
Т. мазу́ркай
мазу́ркаю		 мазу́ркамі
М. мазу́рцы мазу́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мазу́рка

‘прадстаўніца народнасці’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мазу́рка мазу́ркі
Р. мазу́ркі мазу́рак
Д. мазу́рцы мазу́ркам
В. мазу́рку мазу́рак
Т. мазу́ркай
мазу́ркаю		 мазу́ркамі
М. мазу́рцы мазу́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Мазу́рка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Мазу́рка
Р. Мазу́ркі
Д. Мазу́рцы
В. Мазу́рку
Т. Мазу́ркай
Мазу́ркаю
М. Мазу́рцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мазу́рачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мазуркі ​1. Мазурачны матыў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мазу́рка ​1, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Польскі нацыянальны танец з трохдольным тактам, а таксама музыка да гэтага танца. Пальцы Скашынскага забарабанілі па стале жвавей. Яны выстуквалі лёгкі матыў мазуркі. Чарнышэвіч. // Музычны твор у рытме гэтага танца. Мазуркі Шапэна.

[Ад польск. mazurek.]

мазу́рка ​2,

гл. мазуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

катыльён, ‑а, м.

Даўнейшы бальны танец (род кадрылі), фігуры якога чаргуюцца з элементамі вальса, мазуркі, полькі, а таксама музыка да гэтага танца.

[Фр. cotillon.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мазур-полька, мазурко́вая полька ’від полькі-мазуркі, якую танцавалі трасучыся’ (капыл., Жыв. сл.; круп., Сл. ПЗБ). Да мазур 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ма́зуры, ‑аў; адз. мазур, ‑а, м.; мазурка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. мазуркі, ‑рак; ж.

Этнаграфічная група палякаў, якая насяляе паўночна-ўсходнюю частку Польшчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палане́з, ‑а, м.

1. Урачысты бальны танец, які вядзе пачатак ад польскага народнага танца; музыка гэтага танца. Гукі паланеза. □ Мазуркі, абэркі, паланезы, танга, вальсы... Танцы ў розным тэмпе, з розным настроем, у кожнага была свая душа, свой гукавы воблік. Дамашэвіч.

2. Музычны твор у рытме гэтага танца.

[Фр. polonaise — польскі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)