мазлі́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мазлі́вы мазлі́вая мазлі́вае мазлі́выя
Р. мазлі́вага мазлі́вай
мазлі́вае		 мазлі́вага мазлі́вых
Д. мазлі́ваму мазлі́вай мазлі́ваму мазлі́вым
В. мазлі́вы (неадуш.)
мазлі́вага (адуш.)		 мазлі́вую мазлі́вае мазлі́выя (неадуш.)
мазлі́вых (адуш.)
Т. мазлі́вым мазлі́вай
мазлі́ваю		 мазлі́вым мазлі́вымі
М. мазлі́вым мазлі́вай мазлі́вым мазлі́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мазлі́вы

1. ма́ркий;

~вая матэ́рыя — ма́ркая мате́рия;

2. разг. мазли́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мазлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і мазкі (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мазлі́вы ’маркі, які лёгка пэцкаецца’ (ТСБМ; дзярж., Жыв. сл.) — рэгіянальнае ўтварэнне ад асновы маз‑ і суф. ‑лів‑ы. Аднак тураў. мазлі́ву мае іншую семантыку — ’капрызны, спешчаны’ (ТС). Гл. маза 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ма́зкий прост. мазлі́вы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ма́ркий ма́ркі, ма́зкі, мазлі́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мазлі́васць ж. ма́ркость; см. мазлі́вы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Намазклі́вы ’ўпарты’ (браг., рэч., Мат. Гом.), параўн. укр. палес. намазкліва, намбзклювата, намосклювата, намизкувата (Полесский этнолингвистический сборник. M., 1983, 191). Няясна, магчыма, да мазацца ’капрызнічаць, песціцца’, миза ’капрызніца, песта’, мазлівы ’капрызны, спешчаны’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)