маза́іка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| маза́іка | |
| маза́іцы | |
| маза́іку | |
| маза́ікай маза́ікаю |
|
| маза́іцы |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
маза́іка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| маза́іка | |
| маза́іцы | |
| маза́іку | |
| маза́ікай маза́ікаю |
|
| маза́іцы |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
маза́ік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| маза́ік | ||
| маза́іка | маза́ікаў | |
| маза́іку | маза́ікам | |
| маза́іка | маза́ікаў | |
| маза́ікам | маза́ікамі | |
| маза́іку | маза́іках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мазаі́чнік, ‑а,
Майстар
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
маза́ікавы, ‑ая, ‑ае.
Зроблены з
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мазаі́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да
2.
3. Які мае адносіны да
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
маза́іка, ‑і,
1. Узор або малюнак з рознакаляровых кавалачкаў шкла, дрэва, мармуру і пад., шчыльна падагнаных адзін да аднаго.
2. Майстэрства рабіць такія рысункі, узоры.
3. Вірусная хвароба раслін, якая характарызуецца з’яўленнем стракатых плям на лістах, пладах.
[Фр. mosáïque.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
храм, ‑а,
1. Збудаванне, прызначанае для адпраўлення набажэнства і рэлігійных абрадаў.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)