мадэрні́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Паслядоўнік мадэрнізму.

|| ж. мадэрні́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мадэрні́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мадэрні́ст мадэрні́сты
Р. мадэрні́ста мадэрні́стаў
Д. мадэрні́сту мадэрні́стам
В. мадэрні́ста мадэрні́стаў
Т. мадэрні́стам мадэрні́стамі
М. мадэрні́сце мадэрні́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мадэрні́ст м. модерни́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мадэрні́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Паслядоўнік мадэрнізму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

модерни́ст мадэрні́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мадэрні́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да мадэрніст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)