мадэра́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. мадэра́та мадэра́та
Р. мадэра́та мадэра́та
Д. мадэра́та мадэра́та
В. мадэра́та мадэра́та
Т. мадэра́та мадэра́та
М. мадэра́та мадэра́та

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мадэра́та

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
мадэра́та - -

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мадэра́та муз.

1. нареч. модера́то;

2. сущ., нескл., ср. модера́то

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мадэра́та,

1. прысл. Мерна, не спяшаючыся (пра тэмп выканання музычнага твора).

2. нескл., н. Музычны твор або яго частка ў мерным тэмпе.

[Ад іт. moderato — мерна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

модера́то муз. мадэра́та нескл., ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)