мадыгава́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
мадыгу́юся |
мадыгу́емся |
| 2-я ас. |
мадыгу́ешся |
мадыгу́ецеся |
| 3-я ас. |
мадыгу́ецца |
мадыгу́юцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
мадыгава́ўся |
мадыгава́ліся |
| ж. |
мадыгава́лася |
| н. |
мадыгава́лася |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
мадыгу́ючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мадыгава́цца несов., прост. прила́живаться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Мадыгава́цца ’вырабляць, крыўляцца’ (Шат.), ’важнічаць’, ’убірацца, прыгожа апранацца’ (дзятл., лях., пух., Сл. ПЗБ), ’прыладжвацца, прымошчвацца’ (дзярж., Нар. сл.), стаўб. мадыгава́ць, мадыголіць ’прыладжваць, падганяць адзенне’ (Жыв. сл.). Відаць, ад ⁺мадыга (аб суфіксе ‑ы́га гл. Сцяцко (Афікс. наз., 182) < модны, параўн, рус. перм. модя́га ’франт, фарсун’. Пасля адбылося збліжэнне з лексемай мадырава́цца 1 (гл.) паводле аднолькавай семантыкі і блізкага фанетычнага гучання.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Матыгава́цца ’прыстройвацца, каб што-небудзь зрабіць’ (Бір. Дзярж.). Да мадыгава́цца (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Маздаголіцца ’доўга збірацца’ (ваўк., Сцяшк. Сл.). З мазголіцца ’доўга поркацца’ ў выніку пашырэння кораня суфіксам ‑да‑ пад уплывам мадыгава́цца (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)