Магілё́ўцы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Магілё́ўцы
Р. Магілё́ўцаў
Д. Магілё́ўцам
В. Магілё́ўцы
Т. Магілё́ўцамі
М. Магілё́ўцах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Магілё́ўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Магілё́ўка
Р. Магілё́ўкі
Д. Магілё́ўцы
В. Магілё́ўку
Т. Магілё́ўкай
Магілё́ўкаю
М. Магілё́ўцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паві́ннасць, ‑і, ж.

Абавязак, які накладаецца дзяржавай або грамадствам на насельніцтва. Воінская павіннасць. Працоўная павіннасць. □ З цягам часу ваенная і духоўная знаць разам з абшчыннай уласнасцю узурпіравала і звязаныя з ёю павіннасці. Маркс. У 1503 годзе, калі ў Магілёве быў заснаваны замак — драўляны астрог, мусілі магілёўцы адбываць яшчэ замкавую павіннасць. Шынклер. // перан. Разм. Наогул абавязак, тое, што абавязкова трэба зрабіць, выканаць. Я веру, што час нечаканай разлукі Як злую павіннасць прыму. Звонак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)