магніто́ла, -ы, мн. -ы, -то́л, ж.

Апарат, які сумяшчае ў сабе радыёпрыёмнік і магнітафон.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

магніто́ла

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. магніто́ла магніто́лы
Р. магніто́лы магніто́л
Д. магніто́ле магніто́лам
В. магніто́лу магніто́лы
Т. магніто́лай
магніто́лаю		 магніто́ламі
М. магніто́ле магніто́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

магніто́ла ж. магнито́ла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

магніто́ла, ‑ы, ж.

Радыётэхнічны апарат бытавога прызначэння, які канструкцыйна аб’ядноўвае радыёпрыёмнік і магнітафон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

магнито́ла магніто́ла, -лы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)