магна́цтва, -а, н., зб.

Магнаты, радавітая знаць.

Польскае м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

магна́цтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. магна́цтва
Р. магна́цтва
Д. магна́цтву
В. магна́цтва
Т. магна́цтвам
М. магна́цтве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

магна́цтва ср.

1. (звание магната) магна́тство;

2. собир. магна́тство, магна́ты мн.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

магна́цтва, ‑а, н., зб.

Магнаты. Польскае магнацтва. □ Гандлявалі, аднак, не толькі фінансісты. Свой кавалак хацела выдзерці з зубоў цара і магнацтва. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

магна́тство магна́цтва, -ва ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)