лія́ла

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лія́ла лія́лы
Р. лія́ла лія́лаў
Д. лія́лу лія́лам
В. лія́ла лія́лы
Т. лія́лам лія́ламі
М. лія́лы лія́лах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лія́ла ср., тех. лья́ло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лія́ла, ‑а, н.

Спец.

1. Форма для адліўкі металу; зложніца.

2. Канал уздоўж борта судна ў ніжняй частцы трума для сцякання вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лья́ло техн. лія́ла, -ла ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)