лі́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

1. Тое, што і лішак.

2. Няцотны лік (разм.).

Гуляць у цот і лішку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лі́шка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лі́шка лі́шкі
Р. лі́шкі лі́шак
Д. лі́шцы лі́шкам
В. лі́шку лі́шкі
Т. лі́шкай
лі́шкаю		 лі́шкамі
М. лі́шцы лі́шках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лі́шка ж.

1. (сверх чего-л.) ли́шнее ср.; изли́шек м.;

2. разг. (нечётное число) не́чет м.;

◊ цот і л. — чёт и не́чет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лі́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

1. Разм. Няцотны лік. Гуляць у цот і лішку.

2. Тое, што і лішак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лі́шка 1 ’градка’ (пін., стол., Сл. Брэс.). Да ляха́ 1 (гл.).

Лі́шка 2 ’няцотны лік’ (Нас., Гарэц., ТСБМ, Касп., Сл. ПЗБ; слонім., Шн.), ’лішак, рэшта’ (Нас., Бяльк., Касп., Шат., ТС), стол. лы́шка ’тс’ (Нар. лекс.), укр. ли́шка ’тс’, рус. смал., пск., ли́шка ’няцотны лік’, паўн. ’многа, з лішкам’. Да прасл. lišьka < lixъ > лі́ха (гл.). Сюды ж лі́шкі — назва гульні (Анік.), даўг. лі́шка ’невялікая колькасць грошай’ (Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

не́чет м., разг. лі́шка, -кі ж.; разг. няцо́тны лік;

чёт и не́чет цот і лі́шка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цот, -у, М цо́це, м.

Лік, які дзеліцца на два без астатку.

◊

Цот і лішка — гульня, пабудаваная на ўгадванні колькасці прадметаў, узятых у жменю вядучым гульні.

Гуляць у ц. і лішку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цот, род. цо́ту м., мн. нет чёт;

◊ ц. і лі́шка — чёт и нечёт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Адналі́шнік ’аднаасобнік’ (Юрч.) з рус. единоличник з прыпадабненнем да бел. лішка (Мартынаў, SlW, 69).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лі́шачка ’раскатаны на тонкі блін кавалачак цеста’ (гродз., З нар. сл., Сл. ПЗБ). З лішка (гл.) ’рэшта’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)