лічбава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бу́й; -бава́ны; незак., што.

1. Абазначаць лічбамі; нумараваць.

Л. старонкі.

2. Пераводзіць інфармацыю ў двайковы код з дапамогай электронных сістэм.

|| наз. лічбава́нне, -я, н.

Л. старонак кніг.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лічбава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. лічбу́ю лічбу́ем
2-я ас. лічбу́еш лічбу́еце
3-я ас. лічбу́е лічбу́юць
Прошлы час
м. лічбава́ў лічбава́лі
ж. лічбава́ла
н. лічбава́ла
Загадны лад
2-я ас. лічбу́й лічбу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час лічбу́ючы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лічбава́ць несов. цифрова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лічбава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; незак., што.

Абазначаць, меціць лічбамі; нумараваць. Лічбаваць старонкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лічбава́нне, -я, н.

1. гл. лічбаваць.

2. Лічбавае абазначэнне чаго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цифрова́ть несов. лічбава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лічбава́цца, ‑буецца; незак.

Зал. да лічбаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лічбава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. лічбаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)