лічбава́нне, -я, н.

1. гл. лічбаваць.

2. Лічбавае абазначэнне чаго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лічбава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. лічбава́нне
Р. лічбава́ння
Д. лічбава́нню
В. лічбава́нне
Т. лічбава́ннем
М. лічбава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лічбава́нне ср. цифра́ция ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лічбава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. лічбаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лічбава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бу́й; -бава́ны; незак., што.

1. Абазначаць лічбамі; нумараваць.

Л. старонкі.

2. Пераводзіць інфармацыю ў двайковы код з дапамогай электронных сістэм.

|| наз. лічбава́нне, -я, н.

Л. старонак кніг.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цифра́ция ж. лічбава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)