ліха́ч

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ліха́ч ліхачы́
Р. ліхача́ ліхачо́ў
Д. ліхачу́ ліхача́м
В. ліхача́ ліхачо́ў
Т. ліхачо́м ліхача́мі
М. ліхачу́ ліхача́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Ліхачы́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ліхачы́
Р. Ліхачо́ў
Д. Ліхача́м
В. Ліхачы́
Т. Ліхача́мі
М. Ліхача́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паку́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

Кусаць час ад часу, злёгку. [Гумоўскі] неяк прыгнуўся, здавалася ажно калаціўся і .. пакусваў сівы вус ад хвалявання. Броўка. Ліхачоў нервова пакусваў папяросу і не спускаў вачэй з хлопчыкаў. Беразняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)