ліха́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ліха́цкі ліха́цкая ліха́цкае ліха́цкія
Р. ліха́цкага ліха́цкай
ліха́цкае		 ліха́цкага ліха́цкіх
Д. ліха́цкаму ліха́цкай ліха́цкаму ліха́цкім
В. ліха́цкі (неадуш.)
ліха́цкага (адуш.)		 ліха́цкую ліха́цкае ліха́цкія (неадуш.)
ліха́цкіх (адуш.)
Т. ліха́цкім ліха́цкай
ліха́цкаю		 ліха́цкім ліха́цкімі
М. ліха́цкім ліха́цкай ліха́цкім ліха́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ліха́цкі лиха́ческий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ліха́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ліхача. Ліхацкая язда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліха́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Рамізнік з франтаватым экіпажам на добрым кані (уст.).

Наняць ліхача.

2. Шафёр, вадзіцель, які грэбуе правіламі бяспекі язды.

З такім ліхачом боязна ехаць.

|| прым. ліха́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лиха́ческий ліха́цкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)