літо́ўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. літо́ўскі літо́ўская літо́ўскае літо́ўскія
Р. літо́ўскага літо́ўскай
літо́ўскае		 літо́ўскага літо́ўскіх
Д. літо́ўскаму літо́ўскай літо́ўскаму літо́ўскім
В. літо́ўскі (неадуш.)
літо́ўскага (адуш.)		 літо́ўскую літо́ўскае літо́ўскія (неадуш.)
літо́ўскіх (адуш.)
Т. літо́ўскім літо́ўскай
літо́ўскаю		 літо́ўскім літо́ўскімі
М. літо́ўскім літо́ўскай літо́ўскім літо́ўскіх

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

літо́ўскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Літвы, літоўцаў. Літоўская мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

літо́ўцы, -аў, адз. -то́вец, -то́ўца, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Літвы.

|| ж. літо́ўка, -і, ДМ -то́ўцы, мн. -і, -то́вак.

|| прым. літо́ўскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

белару́ска-літо́ўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. белару́ска-літо́ўскі белару́ска-літо́ўская белару́ска-літо́ўскае белару́ска-літо́ўскія
Р. белару́ска-літо́ўскага белару́ска-літо́ўскай
белару́ска-літо́ўскае		 белару́ска-літо́ўскага белару́ска-літо́ўскіх
Д. белару́ска-літо́ўскаму белару́ска-літо́ўскай белару́ска-літо́ўскаму белару́ска-літо́ўскім
В. белару́ска-літо́ўскі (неадуш.)
белару́ска-літо́ўскага (адуш.)		 белару́ска-літо́ўскую белару́ска-літо́ўскае белару́ска-літо́ўскія (неадуш.)
белару́ска-літо́ўскіх (адуш.)
Т. белару́ска-літо́ўскім белару́ска-літо́ўскай
белару́ска-літо́ўскаю		 белару́ска-літо́ўскім белару́ска-літо́ўскімі
М. белару́ска-літо́ўскім белару́ска-літо́ўскай белару́ска-літо́ўскім белару́ска-літо́ўскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

по́льска-літо́ўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. по́льска-літо́ўскі по́льска-літо́ўская по́льска-літо́ўскае по́льска-літо́ўскія
Р. по́льска-літо́ўскага по́льска-літо́ўскай
по́льска-літо́ўскае		 по́льска-літо́ўскага по́льска-літо́ўскіх
Д. по́льска-літо́ўскаму по́льска-літо́ўскай по́льска-літо́ўскаму по́льска-літо́ўскім
В. по́льска-літо́ўскі (неадуш.)
по́льска-літо́ўскага (адуш.)		 по́льска-літо́ўскую по́льска-літо́ўскае по́льска-літо́ўскія (неадуш.)
по́льска-літо́ўскіх (адуш.)
Т. по́льска-літо́ўскім по́льска-літо́ўскай
по́льска-літо́ўскаю		 по́льска-літо́ўскім по́льска-літо́ўскімі
М. по́льска-літо́ўскім по́льска-літо́ўскай по́льска-літо́ўскім по́льска-літо́ўскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

по́льска-белару́ска-літо́ўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. по́льска-белару́ска-літо́ўскі по́льска-белару́ска-літо́ўская по́льска-белару́ска-літо́ўскае по́льска-белару́ска-літо́ўскія
Р. по́льска-белару́ска-літо́ўскага по́льска-белару́ска-літо́ўскай
по́льска-белару́ска-літо́ўскае		 по́льска-белару́ска-літо́ўскага по́льска-белару́ска-літо́ўскіх
Д. по́льска-белару́ска-літо́ўскаму по́льска-белару́ска-літо́ўскай по́льска-белару́ска-літо́ўскаму по́льска-белару́ска-літо́ўскім
В. по́льска-белару́ска-літо́ўскі (неадуш.)
по́льска-белару́ска-літо́ўскага (адуш.)		 по́льска-белару́ска-літо́ўскую по́льска-белару́ска-літо́ўскае по́льска-белару́ска-літо́ўскія (неадуш.)
по́льска-белару́ска-літо́ўскіх (адуш.)
Т. по́льска-белару́ска-літо́ўскім по́льска-белару́ска-літо́ўскай
по́льска-белару́ска-літо́ўскаю		 по́льска-белару́ска-літо́ўскім по́льска-белару́ска-літо́ўскімі
М. по́льска-белару́ска-літо́ўскім по́льска-белару́ска-літо́ўскай по́льска-белару́ска-літо́ўскім по́льска-белару́ска-літо́ўскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лито́вский літо́ўскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трымі́тас, ‑а, м.

Літоўскі народны духавы драўляны музычны інструмент.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

злі́тавацца, ‑туюся, ‑туешся, ‑туецца; зак.

Праявіць літасць у адносінах да каго‑н.; змілавацца. Нейкі далёкі бацькаў родзіч.. злітаваўся над удавой і ўладзіў Станіслава ў Асобы Літоўскі корпус, які стаяў у Беластоку. С. Александровіч. [Містэр Пік] страціў пасаду, добра яшчэ, што гаспадар злітаваўся і прыняў яго простым рабочым. Быкаў.

злітава́цца, ‑туецца; зак.

Уст. Спаяцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ На́шцы, на́сцы ’наскі, тутэйшы’ (ТС). Няясна; магчыма, глыбокі архаізм адпаведна да на́шскі ’тс’ з пераходам ‑кі > ‑цы, параўн. уроцьКурокі ’хвароба ад дрэнных вачэй’, кадуцыс кадукі, ад кадук ’бяда, няшчасце’, адносна апошніх гл. Карскі, 1, 365–366; параўн. заканамернае польск. litewscy ’літоўскія’ пры litewski ’літоўскі’ і пад. Гл. наскі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)