лісяня́
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны
|
адз. |
мн. |
| Н. |
лісяня́ |
лісяня́ты |
| Р. |
лісяня́ці |
лісяня́т |
| Д. |
лісяня́ці |
лісяня́там |
| В. |
лісяня́ |
лісяня́т |
| Т. |
лісянём |
лісяня́тамі |
| М. |
лісяня́ці |
лісяня́тах |
Іншыя варыянты:
лісянё́.
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
лісяня́ і лісянё, -ня́ці, мн. -ня́ты, -ня́т, н.
Дзіцяня лісы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
лісянё ср., см. лісяня́
лісяня́ и лісянё, -ня́ці ср. лисёнок м.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лісяня́ і лісянё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.
Дзіцяня лісы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ця́ўкаць, -аю, -аеш, -ае; незак.
Адрывіста брахаць (пра сабаку, лісяня, шчаня).
Лісяня цяўкала, як сабака.
|| аднакр. ця́ўкнуць, -ну, -неш, -не; -ні.
|| наз. ця́ўканне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
лісянё́
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны
|
адз. |
мн. |
| Н. |
лісянё́ |
лісяня́ты |
| Р. |
лісяня́ці |
лісяня́т |
| Д. |
лісяня́ці |
лісяня́там |
| В. |
лісянё́ |
лісяня́т |
| Т. |
лісянём |
лісяня́тамі |
| М. |
лісяня́ці |
лісяня́тах |
Іншыя варыянты:
лісяня́.
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
лисёнок м. лісяня́ и лісянё, -ня́ці ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
скорагаво́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.
1. Хуткае маўленне.
Гаварыць скорагаворкай.
2. Спецыяльна прыдуманая фраза, пабудаваная на спалучэнні гукаў, якія робяць цяжкім яе хуткае вымаўленне (напр.: ліска лашчыць лісяня, а ласіха — ласяня), хуткапрамаўлянка.
|| прым. скорагаво́рачны, -ая, -ае (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ця́ўкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Адрывіста брахаць (пра сабаку, шчаня, лісяня). Паранейшаму надакучліва цяўкаў злашчасны сабачка. Шамякін. [Лісяня] цяўкала, як сабака, і з выгляду амаль нічым не адрознівалася ад звычайнага шчанюка. Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)