лістано́ша

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лістано́ша лістано́шы
Р. лістано́шы лістано́ш
Д. лістано́шу лістано́шам
В. лістано́шу лістано́ш
Т. лістано́шам лістано́шамі
М. лістано́шу лістано́шах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лістано́ша

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лістано́ша лістано́шы
Р. лістано́шы лістано́ш
Д. лістано́шы лістано́шам
В. лістано́шу лістано́ш
Т. лістано́шай
лістано́шаю		 лістано́шамі
М. лістано́шы лістано́шах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лістано́ша м. и ж., см. лістано́сец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лістано́ша, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑ы, Т ‑ай (‑аю), ж.

Разм. Пісьманосец. Я хацеў бы прайсці па дарогах вайны лістаношай І бацькам назаўсёды вярнуць іх дзяцей адрасы. Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

письмоно́сец лістано́ша, -шы м.; пісьмано́сец, -сца м.; паштальён, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

письмоно́ска разг. лістано́ша, -шы ж.; пісьмано́ска, -кі ж.; паштальёнка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лістанош ’паштальён’ (Сцяшк.), лістаноша ’тс’ (швянч., Сл. ПЗБ), лістаношка (валож., Жд. 2; свісл., Сцяшк. Сл.). Кніжнае слова, якое магло б быць калькай з ням. Brief‑träger (з XIV ст.). Трапіла ў бел. мову праз польскую, параўн. польск. listonosz, в.-луж. listonoš, чэш. listonoš, а таксама ўкр. листоноша (Слаўскі, 4, 285).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)