лі́пка

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
лі́пка - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Лі́пка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Лі́пка
Р. Лі́пкі
Д. Лі́пцы
В. Лі́пку
Т. Лі́пкай
Лі́пкаю
М. Лі́пцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лі́пка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лі́пка лі́пкі
Р. лі́пкі лі́пак
Д. лі́пцы лі́пкам
В. лі́пку лі́пкі
Т. лі́пкай
лі́пкаю		 лі́пкамі
М. лі́пцы лі́пках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лі́пка I ж., уменьш.-ласк. ли́пка;

◊ абадра́ць як лі́пку — ободра́ть как ли́пку

лі́пка II нареч. ли́пко

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лі́пка, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.

Памянш.-ласк. да ліпа ​1; маладая ліпа. [Месяц] стуліўся за кучаравую пахучую ліпку. Крапіва.

•••

Абадраць (абдзерці, абабраць, аблупіць) як ліпку гл. абадраць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лі́пка 1 ’маленькая, на 1–2 чалавекі лодка, выдзеўбаная з цэльнага ствала дрэва (асіны, хваіны)’ (палес., Маслен.). Да лі́па (гл.). Параўн. іншыя ўсх.-палес. назвы лодак: осі́ноўка, осо́ўка, ве́рбуўка, дошчанка, дубок (Маслен.).

Лі́пка 2 ’герань, Geranium L.’ (гом., Мат. Гом.), рус. дан. ли́пка ’тс’. Названа так паводле далонепадобных лістоў (як у ліпы). Да лі́па (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лі́па¹, -ы, мн. -ы, ліп, ж.

Лісцевае дрэва сямейства ліпавых з сэрцападобнымі зубчастымі лістамі і жаўтаватымі духмянымі меданоснымі кветкамі.

|| памянш. лі́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж.

◊

Абадраць як ліпку — аграбіць, адабраць усё (разм.).

|| прым. лі́павы, -ая, -ае.

Сямейства ліпавых (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пахны́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Хныкаць некаторы час. Ліпка пахныкала трохі, а потым згадзілася. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ли́пка уменьш.-ласк. лі́пка, -кі ж.;

◊

ободра́ть как ли́пку абадра́ць як лі́пку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Надбольшы ’найбольшы’ (ТС). Замена най- на над‑ пад уплывам кампаратыўнай функцыі прыназоўніка, які ўжываецца ў спалучэннях тыпу: нема над ліпка смашнейшой рыбы (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)